Από την έκδοση του Χορευτικού Ομίλου Ποντίων Σέρρα, "Σκοποί και τραγούδια του Πόντου"
CD 2
1.Διπάτ’.
(Στίχος δεκαπεντασύλλαβος, ρυθμός 9/8)
Τραγούδι: Ιωαννίδης Γιώργος – Θεοδωρίδης Παναγιώτης
Λύρα: Ιωαννίδης Λάζος
Νταούλι: Νικολαΐδης Παντελής
Εμέν κ’ εσέν ’πη θα χωρίζ’, ακόμαν ’κ εγεννέθεν,
ους να εποίκα σε τ’εμόν, το ψόπο μ’ ετελέθεν.
Εφτά χρόνια ’κι θα κρούω ’ς σον πρόσωπο μ’ νερόν-ι,
να μη σπογγίζω και χάνω το φίλεμαν τ’ εσόν-ι.
Στάμαν Σταυρίτα-ν είδα σε, καλόν να έν’ ειδέα σ’,
τα δάκρυα μ’ εκυλίουσαν απέσ’ ’ς σην εμποδέα σ’.
Νεοελληνική απόδοση
Εμένα κ’ εσένα, αυτός που θα μας χωρίσει, ακόμη δε γεννήθηκε,
έως ότου σε έκανα δική μου, η ψυχούλα μου τελείωσε.
Εφτά χρόνια δεν θα ρίξω – χτυπήσω, νερό στο πρόσωπό μου,
να μη σφουγγίσω και απαλείψω το φίλημα το δικό σου.
Την πρώτη Σεπτεμβρίου σε είδα, σε καλό να με βγει που σε είδα,
τα δάκρυά μου κυλούσανε μέσα στην ποδιά σου.
2.Διπάτ’.
(Στίχος δεκαπεντασύλλαβος, ρυθμός 9/8)
Τραγούδι: Παρχαρίδης Αλέξης
Αγγείον: Σοφιανίδης Γιώργος
Νταούλι: Κοπαλίδης Παναγιώτης
Έλα ’μπα ’ς σ’ εγκαλιόπο μου και ’ς σα χέρια μ’ τα δύο,
η ψη’ μ’ αν πάει ’ς σην κόλασην, εσέν ’κι παραδίω.
Στάμαν Σταυρίτα-ν είδα σε, καλόν να έν’ ειδέα σ’,
τα δάκρυα μ’ εκυλίουσαν απέσ’ ’ς σην εμποδέα σ’.
Ασ’ σα χίλια διατάγματα το έναν να εκράν’νες,
Αέτσ’ ’κι θα ογράευες, αέτσ’ ’κι θ’ επαθάν’νες.
Εγώ εθάρ’να ’γέρασα, όσον το πάω νείμαι (νεούμαι)
άμον τ’ Αε-Παυλί’ το χιόν’ καμμίαν ’κι τελείμαι.
*Αε Παύλος = κορυφή της οροσειράς του Παρυάδρη στον Πόντο.
Νεοελληνική απόδοση
Έλα μπες στην αγκαλίτσα μου και στα χέρια μου τα δύο,
η ψυχή μου και στην κόλαση αν πάει, δε θα σε προδώσω.
Την πρώτη Σεπτεμβρίου σε είδα, σε καλό να με βγει που σε είδα,
τα δάκρυά μου κυλούσανε μέσα στην ποδιά σου.
Από τις χίλιες συμβουλές τη μία να κρατούσες,
έτσι δεν θα καταντούσες, έτσι δεν θα πάθαινες.
Εγώ νόμιζα γέρασα, όσο και πάω ξανανιώνω,
όπως του Αγίου Παύλου* το χιόνι, ποτέ δεν λιώνω.
3.Τίταρα. (Αργυρούπολης)
Λύρα: Καρασαββίδης Δημήτρης
Νταούλι: Ευφραιμίδης Γιάννης
4.Γετίερε
Λύρα: Καρασαββίδης Δημήτρης
Νταούλι: Ευφραιμίδης Γιάννης
5.Τάμσαρα
Λύρα: Καρασαββίδης Δημήτρης
Νταούλι: Ευφραιμίδης Γιάννης
6.Ομάλ’ (μονόν).
(Στίχος δεκαπεντασύλλαβος, ρυθμός 4/4)
Τραγούδι: Καρασαββίδης Δημήτρης
Λύρα: Καρασαββίδης Δημήτρης
Νταούλι: Ευφραιμίδης Γιάννης
Γουρπάν’-ι- σ’ παρχαρί’ τσιτσέκ’ και Παναΐας δάκρεν,
η μύρα σ’ ’κι χορτάεται εωδία σ’ ’κι χάται.
Επωδός:
Αέτσ’ πως έν’ καλόν έν’, τ’ εγαλιόπο σ’ αλών’ έν’,
εφίλεσα το μάγλοπο σ’, ασ’ σ’ εμόν τρυφερόν έν’.
Το πρόσωπο σ’ αθόγαλαν ντο ξύν’νε ’ς σο καρσάνι,
είδα σε οψέ κι οσήμερον, νασάν εμέν, νασάν-ι.
Επωδός: Επανάληψη
Έλα να ποδεδίζω σε, νε μέλι μ’, νε σεκέρι μ’,
απόψ’ είδα σε ’ς σ’ όρωμα μ’ εκείσ’ απάν’ ’ς σό χέρι μ’.
Επωδός: Επανάληψη
Αρνί μ’ μεσανυχτί’ έλα oντές τσοκεύ’νε τ’ άστρια,
κανείς πα μ’ εγροικούν ατο, κανείς πα μ’ έρται ριάστια.
Επωδός: Επανάληψη
*Παναΐας δάκρεν = (Παναγίας δάκρυ) άνθος αμάραντο.
Νεοελληνική απόδοση:
Θυσία να γίνω σε σένα λουλούδι του βουνού και Παναΐας δάκρεν*.
η μυρωδιά σου δε χορταίνεται η ευωδία σου δε χάνεται.
Επωδός:
Έτσι όπως είναι, καλό είναι, η αγκαλίτσα σου αλώνι είναι
φίλησα το μάγουλό σου, απ’ το δικό μου τρυφερό είναι.
Το πρόσωπό σου σαν καϊμάκι από γάλα που χύνουν στη σκάφη
σε είδα χτες και σήμερα, χαρά σε μένα, χαρά.
Επωδός:
Επανάληψη
Έλα να σε χαρώ, ναι μέλι μου, ναι ζάχαρή μου,
απόψε σε είδα στο όνειρό μου κοιμόσουν πάνω στο χέρι μου.
Επωδός:
Επανάληψη.
Αρνάκι μου, αγάπη μου, τα μεσάνυχτα έλα όταν πέφτουν τ’ άστρα,
και κανένας να μην το καταλάβει και κανείς να μη βρεθεί τυχαία.
Επωδός:
Επανάληψη.
7.Διπλόν (Γαλίανας).
(στίχος δεκαπεντασύλλαβος, ρυθμός 4/4)
Τραγούδι: Θεοδοσιάδης Κώστας
Λύρα: Θεοδοσιάδης Κώστας
Νταούλι: Νικολαΐδης Παντελής
Τρυγόνα μ’ όθεν κέσ’ διαβαίντς τα στράτας συντρομάζ’νε,
ήντσαν τερεί ’ς σον πρόσωπο σ’, τ’ ομμάτια ’τ’ χαντυλλιάζ’νε.
Κάθουμαι και περμένω σε, τα σοκάκια σ’ ωριάζω,
πέλκιμ να καντουρεύω σε ’ς σ’ οσπίτι σ’ να μονάζω.
Ο Θεόν κι αν εδώκε σε ατό την εμορφίαν,
πασκείμ ντο είπε σε να καίεις εσύ ξένον καρδίαν;
Αρνί μ’ θα καταρούμαι σε, το κρίμα μ’ θα φουρκίει σε,
μετ’ εμέν λες και μασχαρεύ’ς με τον άλλον πας κείσαι.
Νεοελληνική απόδοση
Τρυγόνα – αγάπη μου απ’ όπου περνάς, οι δρόμοι τρέμουν,
όποιος σε κοιτάζει στο πρόσωπο τα μάτια του θαμπώνουν.
Κάθομαι και σε περιμένω, τα σοκάκια σου παραμονεύω,
ίσως να σε πείσω και στο σπίτι σου να διανυκτερεύσω.
Ο Θεός κι αν σού δωσε αυτή την ομορφιά
μήπως σου είπε να κάψεις ξένη καρδιά;
Αρνί μου – κορίτσι μου θα σε καταραστώ, το κρίμα μου θα σε πνίξει,
με μένα λες και αστειεύεσαι, με τον άλλον πας και κοιμάσαι.
8.Ομάλ’ (Καρς).
(Στίχος δεκατετρασύλλαβος – δεκαεξασύλλαβος, ρυθμός 4/4)
Τραγούδι: Παπαγιαννίδης Πόλιος
Λύρα: Καρασαββίδης Δημήτρης
Νταούλι: Κοπαλίδης Παναγιώτης
Αρχινώ και λέγω σας αούτ’ την ιστορίαν,
και ’ς σο Κάρς όντες εζήν’ναμ’ παλαλά πολλά-ν εποίν’ναμ’,
αούτειν’ ξαν αδακέσ’, σέβασην είχαν εκέσ’.
Είνας νύφε έναν ημέραν, όι, τη σκύλ’ τη θεγατέραν,
ταβίζ’ με την πεθεράν ατ’ς σ’κούται φουρλαεύ’ απάν’ ατ’ς,
και εξέγκεν το τακούν’ν ατ’ς λέει την πεθεράν ατ’ς «τσούνα,
το κιφάλι σ’ άμον τάσ’ εθαρείς ’κι θα ψοφάς;»
Επϊάσταν ’ς σα μαλλία, εμαζεύτεν γειτονία,
έρθεν κ’ ένας γείτονας λέει ατέναν, «ντο ευτάς,
νέτζη εσύ ’κ εντρέπεσαι, γιατί κρους την πεθερά σ’;»
Λέει ατον, «εσύ ντο θέλτς, το σκυλίν θα γουρταρεύ’ς;»
Λέει η πεθερά ’ς σην νύφεν, «μεσημέρ’ έντον ’κ ενίφτες,
εγώ θα φτάω τα δουλείας, θα τερώ και τα παιδία σ’,
’ς ση κυρού σ’ ’κ είχες νερόν, αδά θέλτς και παραγιόν.»
Νεοελληνική απόδοση:
Αρχίζω και σας λέω αυτή την ιστορία.
Και στο Καρς όταν ζούσαμε, τρελά πολλά κάναμε,
αυτοί πάλι, εδώ, σεβασμό είχαν εκεί.
Μια νύφη, μια μέρα, όι την αθεόφοβη,
μαλώνει με την πεθερά της, σηκώνεται και της επιτίθεται
και έβγαλε το τακούνι της και λέει την πεθερά της «σκύλα,
το κεφάλι σου σαν κύπελο, νομίζεις δε θα ψοφίσεις;»
Πιάστηκαν από τα μαλλιά, μαζεύτηκε η γειτονιά,
ήρθε κ’ ένας γείτονας, τη λέει, «τι κάνεις
βρε συ, δεν ντρέπεσαι, γιατί χτυπάς την πεθερά σου;»
Του λέει, «εσύ τι θέλεις, το σκυλί θα γλιτώσεις;»
Λέει η πεθερά στη νύφη, «μεσημέρι έγινε και δεν πλύθηκες,
εγώ θα κάνω τις δουλειές, θα φροντίσω και τα παιδιά σου,
στου πατέρα σου δεν είχες νερό, εδώ θέλεις και υπηρέτη».
9.Κουνιχτόν.
(ρυθμός 4/4)
Τραγούδι: Παπαγιαννίδης Πόλιος
Λύρα: Αμαραντίδης Γιώργος
Νταούλι: Ευφραιμίδης Γιάννης
Τα κοκκία τα τζαβτάρια, χάρ’αβού-ν εταράγαν, - 15ασύλλαβος
ασ’ τ’ επήρα ’τα εκεί μερ’, τα μέσα μ’ εγουράγαν.
Κουμπάρε μ’ τη λάμπα άψον α’ κι ήντιαν λέγω σε γράψον α’, - 16σύλλαβος
ασ’ το φκάλι μ’ κ’ έξ’ ντ’ εδήβαν ’ς σον δεσπότ’ αγνάεψον α’.
’Σ σο σπαλέρι σ’ αφκακέσ’ πέρδικας κακανίζ’νε, - 14σύλλαβος
απλώνω το χερόπο μ’, φοούμαι λαταρίζ’νε.
Έλα να ποδεδίζω κόκκινον πιπερόπον, - 14σύλλαβος
για έμπα ’ς σο χερόπο μ’ να λελεύω σε αρνόπο μ’. – 15σύλλαβος
Νεοελληνική απόδοση:
Το σιτάρι και η βρίζα (σίκαλις), τώρα αυτά ανακατεύτηκαν,
ώσπου να τα ξεχωρίσω, η μέση μου τσακίστηκε.
Κουμπάρε μου, τη λάμπα άναψέ την και ό,τι σου λέω γράψ’το,
από το κεφάλι μου και έξω αυτά που πέρασαν, στο δεσπότη κάντα γνωστά.
Στου στήθους σου το κάλυμμα από κάτω, πέρδικες κακαρίζουν,
απλώνω το χεράκι μου φοβούμαι θα σαλέψουν.
Έλα να σε χαρώ, κόκκινο πιπεράκι,
για πιάσε με απ’ το χεράκι μου, να σε χαρώ αρνάκι μου.
10.Ούτσαϊ
Ζουρνά: Γαλετσίδης Σπύρος
Νταούλι: Ευφραιμίδης Γιάννης
11.Τιζ
Κεμανέ: Πουλαντζακλής Γιώργος
Oύτι: Κασούρας Βασίλης
Νταούλι: Νικολαΐδης Παντελής
12.Ανεφορίτ’σσα.
(Στίχος δεκαπεντασύλλαβος, ρυθμός 5/8)
Τραγούδι: Θεοδοσιάδης Κώστας
Λύρα: Θεοδοσιάδης Κώστας
Νταούλι: Νικολαΐδης Παντελής
Εγώ είμαι ασ’ ση Γαλίαναν, ασ’ έναν καλόν χωρίον,
έπαρ’ με ’ς σ’ εγκαλιόπο σου, επέθανα άσ’ σον κρύον.
Τ’ αρνόπο μ’ ασ’ σα Πλάτανα, κ’ εγώ ασ’ σην Τραπεζούνταν,
τ’ εμά τ’ ομμάτια όντας τερούν, τ’ εσά δάκρυα γομούνταν.
Και -ν έικιτί Γαλίανα, π’ είχεν νερόπα κρύα
εκεί πολλά παντέμορφα κορτσόπα μερακλία.
Εγώ είμαι ασ’ ση Γαλίαναν, χωρίον Λιβαδέτ’κον,
πρώτα έμ’νε καλόν παιδίν, ατώρα είμαι-ν αλλέτ’κον.
Νεοελληνική απόδοση:
Εγώ είμαι απ’ τη Γαλίανα, από ένα καλό χωριό
πάρε με στην αγκαλιά σου, πέθανα από το κρύο.
Το αρνάκι – η αγάπη μου από τα Πλάτανα, κ’ εγώ από την Τραπεζούντα,
τα δικά μου τα μάτια όταν κοιτούν, τα δικά σου δάκρυα γεμίζουν.
Τι κρίμα, Γαλίανα, που είχε κρύα νεράκια
εκεί πολλά πεντάμορφα κορίτσια με μεράκι.
Εγώ είμαι απ’ τη Γαλίανα, χωριό απ’ τα Λιβάδια,
πρώτα ήμουν καλό παιδί, τώρα είμαι αλλιώτικος.
13.Κιζέλα
(Στίχος δεκαπεντασύλλαβος, ρυθμός 5/8)
Τραγούδι: Ιωαννίδης Γιώργος
Λύρα: Ιωαννίδης Λάζος
Νταούλι: Νικολαΐδης Παντελής
Κόρη κατήβα ’ς σο μαντρίν, ελύεν η Κιζέλα,
το πρόσωπο σ’ εφώταξεν άμον ντο παίρ’ ημέρα.
Κόρη κατήβα ’ς σο μαντρίν και ντωσ’ κά’ τα πασσάλια,
ο άντρας –ι-σ’ μικρίκος έν’, κρούγ’ν ατον τα μουσκάρια.
Κόρη τα ζα ντ’ ερίαζες, τ’ έναν ακούει Στεφάνα,
μίαν κι άλλο ας εφίλ’να σε κι ύστερα ας επεθάν’να.
Νεοελληνική απόδοση:
Κόρη κατέβα στο στάβλο, λύθηκε η Κιζέλα (αγελάδα)
το πρόσωπό σου έλαμψε όπως όταν φέγγει η ημέρα.
Κόρη κατέβα στο στάβλο και χτύπα τους πασσάλους,
ο άντρας σου μικρός είναι, τον χτυπούν τα μοσχάρια.
Κόρη τις αγελάδες που φύλαγες τη μία τη λένε Στεφάνα,
ακόμα μία φορά ας σε φιλούσα κι ύστερα ας πέθαινα.
14.Καλόν Κορίτσ’.
(Στίχος δεκαπεντασύλλαβος, ρυθμός 5/8)
Τραγούδι: Καλιοντζίδης Μιχάλης
Λύρα: Καλιοντζίδης Μιχάλης
Νταούλι: Ευφραιμίδης Γιάννης
Kαλόν κορίτσ’, καλόν κορίτσ’, καλόν κι ευλογημένον,
’ς σην χώραν φαίνεται άσκεμον ’ς εμέν εν’ φωταγμένον.
Καλόν κορίτσ’ εχόρευαν τ’ έμορφα τα κορτσόπα,
τα κάλλια ’τουν εσείουσαν άμον μανουσακόπα.
Καλόν κορίτσ’ για χόρεψον εσύ τ’ εμόν φραντάλα,
τ’ αμάραντα μαραίν’, πουλί μ’, και τ’ εσόν η εγκάλια.
Καλόν κορίτσ’ για χόρεψον, εσύ τ’ εμόν αρνόπον,
ατού ’ς σ’ άσπρα τα κόλφια σου θα φτάγω τσαλιμόπον.
Νεοελληνική απόδοση:
Καλό κορίτσι, καλό κορίτσι, καλό κ’ ευλογημένο,
στους ξένους φαίνεται άσχημο, για μένα είναι λαμπερό.
Το χορό Καλό κορίτσι χόρευαν τα όμορφα τα κοριτσάκια,
τα κάλη τους κουνιότανε όπως οι μενεξέδες.
Καλόν κορίτσ’ για χόρεψε, εσύ δική μου πρόσχαρη,
τ’ αμάραντα μαραίνει, πουλί μου, η δική σου αγκαλιά.
Καλόν κορίτς’ για χόρεψε, εσύ το δικό μου τ’ αρνάκι,
αυτού στ’ άσπρα τα στήθια σου επίδειξη θα κάνω.
15.Παπόρ’
(Στίχος δεκατετρασύλλαβος, ρυθμός 5/8)
Τραγούδι: Ιωαννίδης Γιώργος – Θεοδωρίδης Παναγιώτης
Λύρα: Ιωαννίδης Λάζος
Νταούλι: Νικολαΐδης Παντελής
Μάνα τέρεν το Παπόρ’ ντ' άσκεμα κουνίεται,
το σαρίν τ' αρνί μ' απέσ' φοούμαι φουρκίεται.
Ακεί πέραν έστεκεν την κάλτσαν ατ’ς έπλεκεν,
είπα ’τεναν έλ’ αδά, το λαλόπο μ’ χαμελά.
Ε, κορτσόπον τουλαλά, ρούζομε και κείμες κά’,
αφκά ’ς σο κρεβατόπο σ’ ξαν’ ευτάμε παλαλά.
Ε, κόρη μ’, και ’ς σου κυρού σ’, τα δουλείας ντ’ εποίν’νες,
την ημέραν δεύτερον το μαντίλι σ’ έπλυνες.
Σημείωση: Στο τέλος του πρώτου ημιστιχίου των δεύτερων στίχων λέγεται η επωδός: λελεύ’ ατο.
Νεοελληνική απόδοση
Μάνα κοίταξε το καράβι πόσο άσχημα κουνιέται,
το ξανθό το κορίτσι μου, μέσα, φοβούμαι μήπως πνιγεί.
Εκεί πέρα στεκόταν την κάλτσα της έπλεκε,
Την είπα, «έλα εδώ», με χαμηλή φωνούλα.
Ε, κοριτσάκι, ήσυχα ήσυχα, πέφτουμε και κοιμώμαστε,
κάτω στο κρεβατάκι σου ξανά θα κάνουμε τρέλες.
Ε, κόρη μου, και στου πατέρα σου, τις δουλειές που έκανες,
δυό φορές την ημέρα το μαντίλι σου έπλυνες.
16. Χεριανίτσα
Λύρα: Καλιοντζίδης Μιχάλης
Νταούλι: Ευφραιμίδης Γιάννης
17.Χεριανίτσα
Λύρα: Νικολαΐδης Γιάννης
Νταούλι: Νικολαΐδης Παντελής
18.Πιπιλομμάταινα.
(Στίχος δεκατετρασύλλαβος, ρυθμός 9/8)
Τραγούδι: Καρασαββίδης Δημήτρης
Αγγείον: Σοφιανίδης Γιώργος
Νταούλι: Ευφραιμίδης Γιάννης
Η πιπιλομμάταινα, ούι αναθεμά ’τεναν,
αν ’κι δίτε μ’ ατέναν, φυγαδιάζομ’ ατέναν.
Ε, παιδία ντο λέτεν πάμε ’ς ση χαμαιλέτεν,
κλέφτομε κ’ έναν κορίτσ’, καν’νάν τιδέν μη λέτεν.
Πάμε κόρ’ ’ς σα κάστανα, κάστανα σερεύομεν,
σεπεπί’ τη καστανί’ εμείς μασχαρεύομεν.
Ακεί πέραν ’ς σο ραχίν, στέκ’ έναν πουλίν παχύν,
μάνα φέρεν το ρακίν, ο Γιωρίκας θα παχύν’.
Νεοελληνική απόδοση
Πιπιλομμάταινα = κοπέλα με μάτια σαν κουκούτσια.
Η πιπιλομμάταινα, η αναθεματισμένη,
αν δε μου τη δόσετε, θα την φυγαδεύσουμε (κλέψουμε).
Ε, παλικάρια, τι λέτε, πάμε στο νερόμυλο,
να κλέψουμε κ’ ένα κορίτσι, σε κανέναν τίποτα μη λέτε.
Πάμε κόρη στις καστανιές, κάστανα να μαζέψουμε,
με αφορμή τα κάστανα, εμεις ν’ αστειευτούμε.
Εκεί πέρα στο βουνό στέκεται ένα πουλί παχύ,
μάνα φέρε το ούζο, ο Γιωργάκης θα παχύνει.
19.Τιβ, τιβ, τιβ, τάνα.
(Στιχος Ρυθμός 9/8)
Τραγούδι: Παρχαρίδης Αλέξης
Λύρα: Καρασαββίδης Δημήτρης
Νταούλι: Ευφραιμίδης Γιάννης
Ασ’ σον ξενιτέαν στυχαριάτ’κα φέρω,
δώμα το παχτσίσ’-ι-μ’ ν’ αρχινώ και λέω.
Επωδός:
Τιβ,τιβ,τιβ, τάνα, εκυλίεν η χαβάνα,
έφτασεν τ’ Αρμέν’ η μάνα, ωχ ναϊλί τ’ εμόν τη μάναν.
Τιβ,τιβ,τιβ, τάνα.
Έν’ καματερέσσα, ποϊλήσα, φωταχτέρα,
θα φωτάζ’ τ’ οσπίτ-ι- σ’, άμον ντο να έν’ ημέρα.
Επωδός: (Επανάληψη)
Αΐκα χαπέρια, ας διαβαίνω πλάν-ι,
με το χασλουκόπο σ’, έχω εγώ τρανόν χαράν-ι.
Επωδός: (Επανάληψη)
Νεοελληνική απόδοση
Απ’ τον ξενιτεμένο καλές ειδήσεις φέρνω
δος μου το δώρο μου κι ας αρχίσω να λέω.
Επωδός:
Τιβ,τιβ,τιβ, τάνα, κύλισε η χαβάνα*
έφτασε του Αρμένη η μάνα, ωχ, αλίμονο στη μάνα μου.
Είναι προκομμένη, ψηλή, λαμπερή,
θα λάμψει το σπίτι σου σαν να είναι ημέρα.
Επωδός: (Επανάληψη).
Τέτοια νέα, ας πάω να επιστρέψω στο σπίτι μου,
με το παραδάκι σου (το δώρο), εγώ έχω μεγάλη χαρά.
*χαβάνα (η) και γαβάνα (η) = ξύλινο μονοκόμματο σκεύος με καπάκι, όπως τα σημερινά στρογγυλά τάπερ.
20.Κόρη Κοπέλα.
(Στίχος δεκασύλλαβος, ρυθμός 9/8)
Τραγούδι: Θεοδοσιάδης Κώστας
Λύρα: Θεοδοσιάδης Κώστας
Νταούλι: Νικολαΐδης Παντελής
Κόρη κοπέλα με την ελιά σου, πάρε κ’ εμένα στην αγκαλιά σου.
Εσύ κοιμάσαι στα σεντονάκια κ’ εγώ γυρίζω μεσ’ τα σοκάκια.
Εσύ κοιμάσαι η ώρα δύο κ’ εγώ γυρίζω στο καφενείο.
Εσύ κοιμάσαι με τη μαμά σου, εγώ γυρίζω στο μαχαλά σου.
Κόρη κοπέλα μετ’ εμέν έλα, αν πας ’ς σα ξένα έπαρ’ κ’ εμέναν.
21.Εκατήβα ’ς σα Παξέδες.
(Στίχος δεκαεξασύλλαβος, ρυθμός 2/4 ή 4/8)
Τραγούδι: Παπαγιαννίδης Πόλιος
Λύρα: Καρασαββίδης Δημήτρης
Νταούλι: Κοπαλίδης Παναγιώτης
Εκατήβα ’ς σα παξέδες, μα τον Θεόν ’δεν ’κ επέρα,
πέντε μήλα, πέντε απίδια,δεκαπέντε σεφταλίδια.
Πέντε-έξη μερακλήδες πάτεσανε τα χωρία,
άλλος παίζ’ κι άλλ’ χορεύ’νε, άλλ’ τινιάζ’νε κι άλλ’ σωρεύ’νε.
Τρώγ’νε, πίν’νε και χορεύ’νε, τογραεύ’νε τα παράδες,
άλλ’ εμπαίν’νε ’ς σα κεπία κι αλλ’ τιρτεύ’νε τσοι νυφάδες.
Μώ σε, είπε με, παιδία, εγροικώ απ’ όσα λέτεν,
πάν’ τα μήλα μ’, πάν’ τ’ απίδια μ’, πάνε και τα σεφταλίδια μ’.
Νεοελληνική απόδοση:
Κατέβηκα στους μπαξέδες, μα το Θεό, τίποτα δεν πήρα,
πέντε μήλα, πέντε αχλάδια, δεκαπέντε βερίκοκα.
Πέντε – έξη μερακλήδες πάτησαν – κατέλαβαν τα χωριά,
άλλος παίζει κι άλλοι χορεύουν, άλλοι τινάζουν και άλλοι μαζεύουν.
Τρώνε, πίνουν και χορεύουν, κομματιάζουν – σκορπούν τα λεφτά,
άλλοι μπαίνουν στους κήπους κι άλλοι ενοχλούν τις νέες γυναίκες.
Μώ σε*, με είπε, παιδιά, καταλαβαίνω απ’ αυτά που λέτε,
πάνε τα μήλα μου, πάνε τ’ αχλάδια μου, πάνε και τα βερίκοκά μου.
Μώ σε* (η πρώτη συλλαβή (γα) αποσιωπιέται) = έχασε την υβριστική του σημασία και επικράτησε ως επιφώνημα έκπληξης ή δυσφορίας – σε καλό σου! Τι λες!
22.Λαφράγκα
Ζουρνά: Παπαγιαννίδης Πόλιος
Νταούλι: Ευφραιμίδης Γιάννης
23.Κότσαρι
Αγγείον: Σοφιανίδης Γιώργος
Νταούλι: Κοπαλίδης Παναγιώτης
24.Τρία τη Κότσαρι
Κλαρίνο:Παπαναστασίου Βαγγέλης
Λύρα: Καρασαββίδης Δημήτρης
Νταούλι: Ευφραιμίδης Γιάννης