Κεμεντσέ μ’ τσαλά τσαλά, αν ’κι παι’ς καλά καλά,
κρούω κα’ τσακώνω σε, κάθουμαι και κλαίω σε.
Ακεί πέραν έστεκεν, την κάλτσαν ατ’ς έπλεκεν,
είπ’ ατέναν έλ’ αδά, το λαλόπο μ’ χαμελά.
Μάνα τέρεν το παπόρ, ντ’ άσκεμα κουνίεται,
το σαρίν τ’ αρνί μ’ απές, φο’ούμαι φουρκίεται.
Το ραχίν χιονίεται, παιρ' ο ήλιον λύεται,
εγώ 'τιναν αγαπώ, αδακές κ' ευρίεται.