Διπάτ’ (Τραπεζούντας)

ή Γιαβάσκον ή Γιαβαστόν, ή Διπάτι(ν), ή Διπλόν, ή Διπλόν Ομάλ’, ή Κοδεσπαινιακόν, ή Μονόν Ομάλ’, ή Ομάλ’, ή Ομάλ’ Τραπεζούντας.

Χορευόταν σε πάρα πολλές περιοχές του Ανατολικού Πόντου, όπως και στο Καρς, και με τον ερχομό των Ποντίων στην Ελλάδα έγιναν γνωστές και οι άλλες ονομασίες του χορού, οι οποίες για πολλά χρόνια κράτησαν τοπικό χαρακτήρα.

ΟΜΑΛ

Εμέν κ’ εσέν ’πη θα χωρίζ’, ακόμαν ’κ εγεννέθεν,
ους να εποίκα σε τ’εμόν, το ψόπο μ’ ετελέθεν.

Εφτά χρόνια ’κι θα κρούω ’ς σον πρόσωπο μ’ νερόν-ι,
να μη σπογγίζω και χάνω το φίλεμαν τ’ εσόν-ι.

Στάμαν Σταυρίτα-ν είδα σε, καλόν να έν’ ειδέα σ’,

τα δάκρυα μ’ εκυλίουσαν απέσ’ ’ς σην εμποδέα σ’.

Νεοελληνική απόδοση

Εμένα κ’ εσένα, αυτός που θα μας χωρίσει, ακόμη δε γεννήθηκε,

έως ότου σε έκανα δική μου, η ψυχούλα μου τελείωσε.

Εφτά χρόνια δεν θα ρίξω – χτυπήσω, νερό στο πρόσωπό μου,

να μη σφουγγίσω και απαλείψω το φίλημα το δικό σου.

Την πρώτη Σεπτεμβρίου σε είδα, σε καλό να με βγει που σε είδα,

τα δάκρυά μου κυλούσανε μέσα στην ποδιά σου.

ΔΙΠΑΤ'

Έλα ’μπα ’ς σ’ εγκαλιόπο μου και ’ς σα χέρια μ’ τα δύο,

η ψη’ μ’ αν πάει ’ς σην κόλασην, εσέν ’κι παραδίω.

Στάμαν Σταυρίτα-ν είδα σε, καλόν να έν’ ειδέα σ’,

τα δάκρυα μ’ εκυλίουσαν απέσ’ ’ς σην εμποδέα σ’.

Ασ’ σα χίλια διατάγματα το έναν να εκράν’νες,

Αέτσ’ ’κι θα ογράευες, αέτσ’ ’κι θ’ επαθάν’νες.

Εγώ εθάρ’να ’γέρασα, όσον το πάω νείμαι (νεούμαι)

άμον τ’ Αε-Παυλί’ το χιόν’ καμμίαν ’κι τελείμαι.

*Αε Παύλος = κορυφή της οροσειράς του Παρυάδρη στον Πόντο.

Νεοελληνική απόδοση

Έλα μπες στην αγκαλίτσα μου και στα χέρια μου τα δύο,

η ψυχή μου και στην κόλαση αν πάει, δε θα σε προδώσω.

Την πρώτη Σεπτεμβρίου σε είδα, σε καλό να με βγει που σε είδα,

τα δάκρυά μου κυλούσανε μέσα στην ποδιά σου.

Από τις χίλιες συμβουλές τη μία να κρατούσες,

έτσι δεν θα καταντούσες, έτσι δεν θα πάθαινες.

Εγώ νόμιζα γέρασα, όσο και πάω ξανανιώνω,
όπως του Αγίου Παύλου* το χιόνι, ποτέ δεν λιώνω

Από τον τύπο

Feed not found

Τραγούδια

Διπάτ’ (Τραπεζούντας)

Από τον τύπο

Αναζητηση