Ο Νίκος Ζουρνατζίδης γεννήθηκε στον Κεχρόκαμπο Καβάλας, το Νοέμβριο του 1947. Τελείωσε τις σπουδές του παίρνοντας την ειδικότητα του εργοδηγού μηχανολόγου το 1969. Γνώρισε το χορό από τα πρώτα βήματα της ζωής του στο χωριό του που ήταν αμιγώς ποντιακό. Η πρώτη ένταξή του σε χορευτική ομάδα, ήταν το 1964 στη «Λέσχη Ποντίων Καβάλας».

 

Το 1969 βρέθηκε στην Αθήνα για να υπηρετήσει τη θητεία του στο ναυτικό. Από το 1969 μέχρι το 1971 ήταν χορευτής στο Σύλλογο Ποντίων «Αργοναύται – Κομνηνοί». Ως χορευτή και χοροδιδάσκαλο τον συναντάμε και στον «Καλλιτεχνικό Οργανισμό Ποντίων Αθηνών», (Κ.Ο.Π.Α.) από το 1971-1983. Από το 1971 μέχρι και το 1979 ήταν χορευτής και υπεύθυνος του ποντιακού τμήματος του χορευτικού συγκροτήματος του θεάτρου «Δόρα Στράτου», ενώ τα τελευταία τέσσερα χρόνια υπεύθυνος όλου του χορευτικού. Από το 1973 άρχισε μια έρευνα με μαγνητόφωνο για τη συλλογή και καταγραφή όλων των ποντιακών χορών γιατί διαπίστωσε σοβαρά κενά στις μέχρι τότε προσπάθειες. Από τον Απρίλιο του 1984 μετά την επιστροφή από ένα ταξίδι του στην Αμερική, άρχισε την έρευνα και καταγραφή των χορών των διαφόρων περιοχών του Πόντου, με βίντεο που είχε προμηθευτεί από εκεί. Δίδαξε και εξακολουθεί να διδάσκει κατά καιρούς σε ποντιακούς και μη συλλόγους, στο Λύκειο Ελληνίδων και στην Ακαδημία Σωματικής Αγωγής στην ειδικότητα χορού. Έχει χορέψει ή διδάξει επανειλημμένα σε διάφορα μέρη του κόσμου: Αγγλία (Λονδίνο), Αίγυπτο (Κάιρο), Αυστραλία  (Σύδνεϋ, Μελβούρνη, Αδελαΐδα, Γουλογκονγκ), Βέλγιο (Αμβέρσα), Βουλγαρία (Σόφια, Μπουρκάς), Γαλλία (Παρίσι, Λιλ, Στρασβούργο, Μασσαλία), Γερμανία (Αμβούργο, Μπάλινγκεν, Στουτγκάρδη, Τύπιγκεν, Φραγκφούρτη, Χαϊδεμβέργη), Δανία (Κοπενχάγη), Ελβετία (Βασιλεία, Ζυρίχη) Η.Π.Α. (Ατλάντα, Βοστώνη, Γουίλμινγκτον, Λος Αντζελες, Ορλάντο, Οχάιο, Σαν Ντιέγκο, Σαν Φραντζίσκο), ενώ δύο φορές συμμετείχε και σαν βαθμολογητής στο μεγάλο Ελληνο - Αμερικάνικο χορευτικό φεστιβάλ (F.D.F.) που διοργανώνετε κάθε χρόνο το Φεβρουάριο στην Καλιφόρνια. Ινδία, (Βομβάη, Καλκούτα, Μπενάρες, Νέο Δελχί), Ιορδανία (Αμμάν), Ιράκ (Βαγδάτη, Βασόρα), Ισπανία (Βαρκελώνη, Παμπλόνα), Ιταλία (Ρώμη, Κάλιαρι), Καζακστάν (Αλματά), Καναδά (Μόντρεαλ), Κύπρο (Λάρνακα, Λεμεσό, Πάφο, Λευκωσία, Παραλίμνι), Νορβηγία (Όσλο, Τόνσμπεργκ, Ως, Τρεμπάκ), Νότια Αφρική (Τέρμπαν), Ουγγαρία (Βουδαπέστη), Ρωσία (Μόσχα, Μίνεραλ Βόντε, Εσεντουκί, Σότσι), Ευρωπαϊκή Τουρκία (Κων/πολη), και επί έντεκα χρόνια πήγαινε κάθε χρόνο στα μέσα Οκτωβρίου στη Φραγκφούρτη, καλεσμένος της Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων Ευρώπης, και δίδασκε τους χοροδιδασκάλους των συλλόγων που ανήκαν σε αυτήν.

 

Κάθε χρόνο κάνει 4-7 σεμινάρια στο εξωτερικό, ενώ πολύ περισσότερα κάνει στην Ελλάδα, συνήθως το καλοκαίρι σε αλλοδαπούς και Δήμους.

Το Δεκέμβριο του 1991 η τότε Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων Νότιας Ελλάδας (Ο.Π.Σ.Ν.Ε.) τον έστειλε στη Ρωσία για δύο εβδομάδες όπου δίδαξε χορό στις περιοχές της Νοτιοδυτικής Ρωσίας, ώστε η νεολαία των ομογενών μέσα από το χορό να κρατήσει την ελληνικότητά της.

Το 1992 ο ίδιος φορέας, συμβάλλοντας στην προσπάθεια διάσωσης και διάδοσης της πολιτιστικής κληρονομιάς του ποντιακού ελληνισμού, αποφάσισε να ξεκινήσει τη διδασκαλία των ποντιακών χορών μέσω σεμιναρίων, την επιμέλεια των οποίων ανέλαβε ο Νίκος Ζουρνατζίδης και στα οποία συμμετείχαν πάνω από 70 χοροδιδάσκαλοι και πρωτοχορευτές. Η διαδικασία αυτή ήταν από τις πλέον ενδιαφέρουσες εμπειρίες για όσους συμμετείχαν και απόδειξη το αποτέλεσμα της ενότητας και της κοινής προσπάθειας, στην οποία παραμερίστηκαν αντιπαλότητες και διαφορετικές απόψεις και έγιναν όλοι μαζί ένα σπάνιο σύνολο συνεργασίας με κοινό σκοπό. Επίσης με δική του πρόταση και επίβλεψη, έγινε η καταγραφή της χορευτικής ποντιακής μουσικής, όλων των περιοχών με όλα της τα μουσικά όργανα που βασίστηκε στη δική του έρευνα, από την Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων Νότιας Ελλάδας (Ο.Π.Σ.Ν.Ε.) στην οποίαν έκανε δώρο όλο το μουσικό υλικό που συγκέντρωσε από την έρευνά του, για την έκδοση της «Ανέβζηγου Αροθυμίας» των έξι cds.

 

Το 1993 μαζί με παλιούς χορευτές δημιούργησε το Χορευτικό Όμιλο Ποντίων Αργώ, που μετονομάστηκε σε «Σέρρα». Είναι το πρώτο χορευτικό που μετά την έρευνά του, χρησιμοποίησε πιστά αντίγραφα των ποντιακών ενδυμασιών, με όλα τους τα κοσμήματα, τα εξαρτήματα, με παραδοσιακά γυναικεία χτενίσματα, ενώ χρησιμοποιεί στις παραστάσεις του όλα τα μουσικά ποντιακά όργανα, και πάντα συνοδεύεται από τραγουδιστές.

 

Η έρευνα αυτή έχει εκδοθεί με τον τίτλο: «Συμβολή στην έρευνα του ποντιακού χορού» σε τέσσερα cds:  «Τραγούδια και σκοποί του Πόντου», με όλη τη χορευτική μουσική, όπου τραγουδούν πολλοί από τους θεωρούμενους κορυφαίους σήμερα καλλιτέχνες και τέσσερα dvds: «Χοροί του Πόντου», με τους χορούς όπως χορεύονταν από την πρώτη και δεύτερη γενιά και σε επανάληψη από το Χορευτικό Όμιλο Ποντίων Σέρρα.

 

Το Μάιο του 2003 τιμήθηκε από την Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων Νότιας Ελλάδας μαζί με άλλες 20 προσωπικότητες του ποντιακού χώρου, σε μια μεγάλη εκδήλωση μνήμης της 19ης Μαίου, για την έμπρακτη προσφορά τους στη δημοσιοποίηση της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού με σχετικές δράσεις πριν από το 1994 και οι οποίες βοήθησαν προς την κατεύθυνση αυτή.

 

Έχει γράψει ένα βιβλίο με τίτλο: «Χορευτικές Διαδικασίες και Χοροί του Πόντου» στο οποίο περιγράφονται: οι χοροί, τα μουσικά όργανα, οι ενδυμασίες και λίγα ιστορικά στοιχεία. Το βιβλίο αυτό διδάσκεται στα Τ.Ε.Ε.Φ.Α. Σερρών στην ειδικότητα χορού του Πανεπιστημίου. Επίσης έχει δημοσιεύσει κατά καιρούς σε εφημερίδες και περιοδικά (Ελευθεροτυπία, Νέα, Καθημερινή, Εύξεινος Πόντος, Ποντιακή Λύρα, Αραεύω, Χορεύω κλπ.) και εξακολουθεί να δημοσιεύει διάφορα άρθρα σχετικά με την ποντιακή παράδοση, ενώ έχει εμφανιστεί πολλές φορές στην τηλεόραση, αλλά και σε ραδιοφωνικές εκπομπές ανάλογου περιεχομένου. Με το ίδιο περιεχόμενο έδωσε και δίνει διαλέξεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 2005 κατέγραψε με κατοίκους του χωριού του 17 παραδοσιακά παιχνίδια που παίζονταν στον Πόντο και τα δώρισε στο Σύνδεσμο Ποντιακών Σωματείων Νότιας Ελλάδος και Νήσων, του οποίου είναι σήμερα μέλος του διοικητικού συμβουλίου ως υπεύθυνος πολιτιστικών, για να συμπεριληφθούν σε ένα έργο του συνδέσμου που αφορά τον πολιτισμό και την ιστορία του ποντιακού ελληνισμού, του οποίου έχει και την ευθύνη έκδοσης. Τέλος είναι μέλος της επιτροπής πολιτισμού της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος (Π.Ο.Ε.) η οποία ανέλαβε να μελετήσει όλο το φάσμα της ποντιακής παράδοσης.